1-      مكان­يابي توسعه شهرها در چارچوب طرح آمايش سرزميني و بر اساس استعدادهاي اقتصادي و با رعايت معيارهاي زيست محيطي و مراقبت از منابع آب و خاك كشاورزي، و ايمني در مقابل سوانح طبيعي و امكان استفاده از زيرساخت­ها و شبكه شهري.

2-      تعيين ابعاد كالبدي شهرها در گسترش افقي و عمودي با تاكيد بر هويت ايراني- اسلامي و با رعايت ملاحظات فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، امنيتي، حقوق همسايگي و امكانات زيربنايي و الزامات زيست محيطي و اقليمي.

3-       هماهنگ سازي مقررات و ايجاد هماهنگي در نظام مديريت تهيه، تصويب و اجراي طرح هاي توسعه و عمران شهري و روستايي.

4-      تامين منابع پايدار براي توسعه و عمران و مديريت شهري و روستايي با تاكيد بر نظام درآمد- هزينه­اي و در چارچوب طرح هاي مصوب.

5-      حفظ هويت تاريخي در توسعه موزون شهر و روستا با احياء بافت هاي تاريخي و بهسازي يا نوسازي ديگر بافت هاي قديمي.

6-      جلوگيري از گسترش حاشيه نشيني در شهرها و ساماندهي بافت­هاي حاشيه اي و نامناسب موجود.

7-      تقويت و كارآمد كردن نظام مهندسي.
8-         ايمن سازي و مقاوم سازي محيط شهري و روستايي.

9-      رعايت هويت تاريخي و معنوي شهرها در توسعه و بهسازي محيط شهري بويژه شهرهايي از قبيل قم و مشهد.

10-      سطح­بندي شهرهاي كشور و جلوگيري از افزايش و گسترش بي رويه كلان شهرها.

 
11-   رعايت نياز و آسايش جانبازان و معلولان در طراحي فضاي شهري و اماكن عمومي.