1ـ ترويج و تقويت فرهنگ كار، توليد، كارآفريني و استفاده از توليدات داخلي به عنوان ارزش اسلامي و ملي با بهره گيري از نظام آموزشي و تبليغي كشور.
2ـ آموزش نيروي انساني متخصص، ماهر و كارآمد متناسب با نيازهاي بازار كار(فعلي و آتي) و ارتقاء توان كارآفريني با مسؤوليت نظام آموزشي كشور(آموزش و پرورش، آموزش فني و حرفه اي و آموزش عالي) و توأم كردن آموزش و مهارت و جلب همكاري بنگاه هاي اقتصادي جهت استفاده از ظرفيت آنها.
3ـ ايجاد فرصت هاي شغلي پايدار با تأكيد بر استفاده از توسعه فناوري و اقتصاد دانش بنيان و آينده نگري نسبت به تحولات آنها در سطح ملي و جهاني.
4ـ ايجاد نظام جامع اطلاعات بازار كار.
5ـ بهبود محيط كسب و كار و ارتقاء شاخص هاي آن (محيط سياسي، فرهنگي و قضايي و محيط اقتصاد كلان، بازار كار، ماليات ها و زير ساخت ها) و حمايت از بخش هاي خصوصي و تعاوني و رقابت از راه اصلاح قوانين، مقررات و رويه هاي ذيربط در چارچوب قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران.
6ـ جذب فناوري، سرمايه و منابع مالي، مبادله نيروي كار و دسترسي به بازارهاي خارجي كالا و خدمات از طريق تعامل مؤثر و سازنده با كشورها، سازمان ها و ترتيبات منطقه اي و جهاني.
7ـ هماهنگ سازي و پايداري سياست هاي پولي، مالي، ارزي و تجاري و تنظيم بازارهاي اقتصادي در جهت كاهش نرخ بيكاري توأم با ارتقاء بهره وري عوامل توليد و افزايش توليد.
8ـ توجه بيشتر در پرداخت يارانه ها به حمايت از سرمايه گذاري، توليد و اشتغال مولد در بخش هاي خصوصي و تعاوني.
9ـ گسترش و استفاده بهينه از ظرفيت هاي اقتصادي داراي مزيت مانند: گردشگري و   حق گذر(ترانزيت).
10ـ حمايت از تأسيس و توسعه صندوق هاي شراكت در سرمايه براي تجاري سازي    ايده ها و پشتيباني از شركت هاي نوپا، كوچك و نوآور.
11ـ برقراري حمايت هاي مؤثر از بيكاران براي افزايش توانمندي هاي آنان در جهت دسترسي آنها به اشتغال پايدار.
12ـ توجه ويژه به كاهش نرخ بيكاري استان هاي بالاتر از متوسط كشور.
13ـ رعايت تناسب بين افزايش دستمزدها و بهره وري نيروي كار.