طرح استفساريه جزء (1) بند (ب) تبصره (2) ماده (76) قانون تأمين اجتماعي
مقدمه
«طرح استفساريه جزء (1) بند (ب) تبصره (2) ماده (76) قانون تأمين اجتماعي» كه در جلسه مورخ 20/ 10/ 1390 اعلام وصول گرديد، در كميسيون اجتماعي مجلس شوراي اسلامي به عنوان كميسيون اصلي مورد بحث و بررسي قرار گرفت و در جلسه علني مورخ 3/ 2/ 1392 به تصويب رسيد. مصوبه مذكور جهت انطباق با موازين اسلام و قانون اساسي به شوراي نگهبان ارسال شد.
نظر مشورتي
1ـ عبارت «حداقل 7300 روز اشتغال» با توجه به مفاد سوال ابهام داشته و مشخص نيست كه تنها ناظر به حالت توالي است و يا شامل حالت تناوب نيز ميشود. چنانچه عبارت مزبور مشتمل بر حالت تناوب نيز باشد، اين امر موجب توسعه دامنه شمول اين حالت و در نتيجه توسعه دامنه قانون ميگردد كه اين امر مغاير با اصل (73) قانون اساسي و نظريه تفسيري شماره 583/ 21/ 76 مورخ 10/ 3/ 1376 شوراي نگهبان ميباشد. همچنين عدم پيشبيني بار مالي ناشي از افزايش مشمولان اين قانون، مغاير با اصل (75) قانون اساسي است.
2ـ عبارت «توالي اشتغال به قوت خود باقي است» باتوجه به مفاد سوال ابهام دارد. توضيح اينكه در سؤال، هم حالت توالي و هم حالت تناوب اشتغال مورد استفسار قرار گرفته است، ليكن پاسخ در ظاهر تنها ناظر به حالت توالي بوده و درخصوص حالت تناوب سكوت نموده است. به نظر ميرسد اين قسمت از پاسخ ناظر به بخش دوم سؤال مذكور در طرح بوده كه در مصوبه نهايي مجلس حذف گرديده است، لذا مفاد پاسخ واجد ابهام ميباشد.