لايحه موافقتنامه بين دولت جمهوري اسلامي ايران و دولت جمهوري آذربايجان راجع به همكاري در زمينه پيشگيري، محدودسازي و كاهش پيامدهاي شرايط اضطراري
مقدمه
«لايحه موافقتنامه بين دولت جمهوري اسلامي ايران و دولت جمهوري آذربايجان راجع به همكاري در زمينه پيشگيري، محدودسازي و كاهش پيامدهاي شرايط اضطراري» در تاريخ 28/ 4/ 1396 اعلام وصول و در جلسه مورخ 12 /7 /1396 مجلس به تصويب رسيده است.
شرح و بررسي
موافقتنامه فوق‌الذكر با هدف پيشگيري و كاهش خسارات و تلفات و به‌طور كلي پيامدهاي ناشي از شرايط اضطراري در قلمرو هريك از كشورهاي طرف موافقتنامه منعقد شده است. بر اساس ماده (2) اين موافقتنامه منظور از شرايط اضطراري عبارت از «وضعيتي است كه در اثر حادثه يا پديده خطرناك طبيعي، فاجعه، سانحه طبيعي يا هرگونه سانحه ديگر در تأسيسات، قسمت خاصي از قلمرو يا در پهنه آبي رخ دهد و موجب خسارات جاني، مالي يا زيست‌محيطي يا زيان‌هاي اساسي گرديده و يا مي‌تواند موجب گردد و همچنين شرايط زندگي انسان‌ها را مختل كرده يا قادر به مختل ساختن آن باشد.» 
در خصوص نظير اين موافقتنامه مي‌توان به «موافقتنامه همكاري بين دولت جمهوري اسلامي ايران و دولت جمهوري بلاروس در زمينه پيشگيري و كاهش سوانح و بلاياي طبيعي و ديگر حوادث غير مترقبه» (مصوب 31/ 05/ 1386) اشاره نمود. 
مسأله‌اي كه در خصوص اين موافقتنامه قابل طرح مي‌باشد اين است كه محور اصلي اين موافقتنامه ارائه كمك به طرف مقابل در شرايط بحراني و به صورت رايگان است. اين موضوع را مي‌توان در تعريف وسايل امدادي در ماده (2) و بند «1» ماده (14)  به‌وضوح مشاهده نمود. حال با عنايت به اينكه مطابق ذيل اصل 80 قانون اساسي گرفتن و دادن كمك‌هاي بلاعوض خارجي نيازمند تصويب مجلس شوراي اسلامي است و در اين موافقتنامه اعطا و أخذ كمك‌ها بدون رعايت اين اصل پيش بيني شده است، بنابر اينكه مفاد اصل فوق لزوم تصويب كمك، در هر مورد باشد، اين امر مغاير اصل مزبور است.